Submissions

Author Guidelines

1. Autor/Autorzy przekazują Redakcji oryginalną, ostateczną i kompletną wersję artykułu spełniającą poniższe wskazania:

• objętość artykułu powinna wynosić około 10 stron w formacie A4 (około 20 000 znaków) wraz z materiałem ilustracyjny dobrej jakości - rysunki, fotografie, zestawienia, tabele, przypisami dolnymi, bibliografią, streszczeniami, słowami kluczowymi,
• przed przystąpieniem do pisania tekstu należy wybrać czcionkę Times New Roman 12 pkt i ustawić parametry określające wygląd podstawowego stylu akapitu: wyjustowany, wcięcie pierwszego wiersza 1 cm, interlinia 1,15, odstęp po 2 pt. Włączyć numerowanie stron,
• materiał ilustracyjny należy włączyć do tekstu. Numer i podpis rysunku lub fotografii oraz źródło należy wprowadzić pod nimi. Numer i tytuł tabeli należy umieścić nad nią, natomiast pod tabelą umieszczamy w pierwszej kolejności wszelkie do niej objaśnienia, a następnie źródło,
• w przypadku tabel – nie stosujemy pogrubionej czcionki w główkach; nie wyrównujemy spacjami i tabulatorami danych liczbowych. W danych liczbowych stosujemy przecinek dla oddzielenia wartości dziesiętnych.
• nieedytowalną grafikę kopiowaną z innych programów wklejać do Worda specjalnie np. jako „Obraz”.
• umieszczając w nadesłanym tekście cytaty oraz materiał ilustracyjny będący cudzą twórczością, autor zobowiązany jest do wyraźnego wskazania źródła nie tylko w wykazie literatury, lecz także w podpisie pod materiałem ilustracyjnym itp. (Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim – Dziennik Ustaw nr 24, poz. 83, art. 34),
• tekst zostanie sformatowany przez Redakcję (zgodnie z przyjętym szablonem) dopiero po jego ostatecznym opracowaniu. Dlatego nie należy: „ręcznie” dzielić wyrazów, justować tekstu dodatkowymi odstępami (spacjami), łapać pojedynczych liter na końcu linii, bez uzasadnienia kończyć linię (wiersz) naciśnięciem klawiszy [Shift] z [Enter], itp.
• każdy akapit należy zakończyć naciśnięciem klawisza „Enter”.
• przecinki, kropki, wykrzykniki, znaki zapytania, średniki, dwukropki stosuje się bez spacji do poprzedzającego te znaki wyrazu; znak łącznika (dywizu, ćwierć pauzy) uzyskujemy wciskając klawisz [-]. Stosujemy go bez odstępu w wyrazach złożonych lub podając zakres (np. „biało-czarny”, „1999-2000”). Natomiast myślnik zastępujemy kreską średniej długości (półpauzą) oddzieloną z obu stron spacjami (np. „myślę – więc jestem”). Word może automatycznie zamienić łącznik z odstępami na dłuższą półpauzę „–”. Półpauzę wywołujemy też z klawiatury naciśnięciem [Ctrl] z [minus]).
• jeżeli konieczne jest użycie znaków, których nie ma na klawiaturze, można skorzystać z opcji „wstaw symbol”.
• cyfry odsyłaczowe przypisów stosuje się bez spacji do poprzedzającego je wyrazu. Kropkę, przecinek i dwukropek stawiamy zawsze po odsyłaczu (wyjątek stanowi odnośnik po skrócie, np. XX w.⁵, 1998 r.⁷, 1287 tys.¹²).
• nie podkreślać adresów internetowych. Należy wtedy użyć opcji „Usuń hiperłącze”.

2. Treść artykułu w przypadku pracy oryginalnej powinna być zredagowana w języku polskim lub angielskim i podzielona na części:

• streszczenie (abstrakt) w języku polskim i angielskim, słowa kluczowe,
• wstęp – wprowadzenie do prowadzonych badań ze szczegółowym przedstawieniem ich,
• treść – metody i materiał badawczy; wyniki prowadzonych badań; dyskusja z uwzględnieniem aktualnego piśmiennictwa, podzielona na rozdziały i podrozdziały,
• podsumowanie – wnioski,
• bibliografia pisana alfabetem łacińskim; alfabetyczna i numerowana, bez podziału na netografię, wykaz źródeł prawa, dokumenty, akty prawne, orzecznictwa, strony internetowe itp.)

Należy zachować ogólny, ujednolicony układ tekstu, zgodny z przyjętym szablonem artykułu (końcowe formatowanie akapitów wykonuje redakcja).

Załącznik. Szablon artykułu – kliknij, aby pobrać.

1. Przypisy powinny być odsyłaczowe (przypis dolny). Zapis przypisów i bibliografii musi być konsekwentny, wykonany według jednego wzoru:
   – wyróżnienie tytułów (np. kursywa),
   – rozróżnienie czasopism i druków zwartych,
   – konsekwentny zapis nazwisk z inicjałem lub pełnym imieniem,
   – konsekwentne uzupełnienie nazw wydawnictw lub ich nieuwzględnianie,
   – konsekwentne uzupełnienie nazwisk tłumaczy lub ich nieuwzględnianie,
   – stosowanie jednego systemu skrótów: polskich (tenże, tegoż, taż, tejże, dz. cyt., wyd. cyt.) lub łacińskich (idem, eadem, ibidem, cit., loc. cit.).

Inne rodzaje przypisów wymagają dołączenia do pracy kompletnej literatury i zgody redakcji.

Obowiązek ujednolicenia zapisów bibliograficznych (przypisów i literatury) spoczywa na autorach.